Ιστορικό
Ο Σύνδεσμος Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας (Σ.Θ.Ι.Ε.) ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1983. Μια ομάδα εθελοντών με επικεφαλής την Aideen Lewis (είχε ασχοληθεί εθελοντικά με την ιππασία στο εξωτερικό και όταν ήρθε στην Ελλάδα αποφάσισε να την κάνει γνωστή και στη χώρα μας) οργάνωναν τις πρώτες συνεδρίες θεραπευτικής ιππασίας για παιδιά και ενήλικες, ξεκινώντας συνεργασία με την Εταιρία Σπαστικών. Το 1992 αποκτά νομική υπόσταση και αρχίζει να πλαισιώνεται από εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό το οποίο πλαισιώνεται από τους εθελοντές και τα μέλη του Συνδέσμου.
Διοικητικό Συμβούλιο
Διοικείται από 5μελές Διοικητικό Συμβούλιο του οποίου τα μέλη είναι όλοι εθελοντές. Το Δ.Σ. εκλέγεται κάθε 3 χρόνια μετά από Γενική Συνέλευση και ψηφίζεται από τα μέλη του Συνδέσμου. Το Δ.Σ. απαρτίζεται από:
- Πρόεδρος: Σακκάς Δημήτρης
- Αντιπρόεδρος: Γκούφας Αλέξης
- Γενικός Γραμματέας: Κουρούσιας Δημήτρης
- Ταμίας: Χαϊκάλη Άννα
- Μέλος: Σίσυ Χρυσανθάκη
Οφέλη Θεραπευτικής Ιππασίας
Ορισμένες από τις αναπηρίες για την αποκατάσταση των οποίων ενδείκνυται η θεραπευτική ιππασία είναι:
- Εγκεφαλική παράλυση
- Σύνδρομο Down
- Βλάβες νωτιαίου μυελού
- Αυτισμός
- Σκλήρυνση κατά πλάκας
- Υδροκεφαλία
- Εγκεφαλικά επεισόδια
- Μικροκεφαλία
- Ρευματοειδής αρθρίτιδα
- Αναπτυξιακές διαταραχές
- Απουσία-παραμόρφωση άκρων
- Διαταραχές συμπεριφοράς
- Τύφλωση
- Συναισθηματικές διαταραχές
- Κώφωση
- Ανικανότητα μάθησης
- Απτικές διαταραχές
- Νοητική υστέρηση και λοιπά σύνδρομα
Αξιοποιώντας την κίνηση του αλόγου, τη θερμότητά του, την ικανότητά του για επαφή κι επικοινωνία με τον άνθρωπο, την ομαδικότητα και το παιχνίδι, η θεραπευτική ιππασία, σύμφωνα με παγκόσμιες επιστημονικές έρευνες δημιουργεί μοναδικά σωματικά, νοητικά, αισθητηριακά και ψυχολογικά οφέλη στα άτομα με αναπηρία όπως είναι:
- αύξηση συμμετρίας
- βελτίωση της ισορροπίας, της στάσης και του ελέγχου του κεφαλιού
- μείωση της σπαστικότητας
- αύξηση του εύρους κίνησης
- βελτίωση του συντονισμού και της κινητικότητας
- αύξηση της προσοχής, της οπτικοκινητικής ικανότητας προσανατολισμού
- βελτίωση της αντίληψης του σώματος, καθώς και της δραστηριοποίησης, της εγρήγορσης, της κοινωνικότητας, της αυτοπεποίθησης και του αυτοσεβασμού